: sobota 07 sty 2017, 21:03
Co prawda do 50 jeszcze mi trochę brakuje, ba, do 40 jeszcze trochę...
Również jestem tego samego zdania, mało tego, mnie to osobiście dopadło. Pewnie wyjdzie nieco dłuższy post, więc jak ktoś nie chce to może nie czytać mojej historii.
Studia skończyłem z tytułem inżyniera, nie dla tego że było trudno, tylko dla tego że wg mnie niczego się nie nauczę, podstawy znam, a szczegóły sam będę musiał zgłębić, bo na studiach niczego takiego mi nie wytłumaczą, większość osób przepychała się tylko z semestru na semestr, oby zdobyć papierek, zaś wykładowcy i kadra chętnie przepychała dalej ale tak, aby była konieczność wykupienia maksymalnej liczby punktów (a że życie tak się potoczyło, że musiałem zająć się czymś zarobkowym to już ułatwiło wcześniejsze zakończenie).
Rozpocząłem pracę w serwisie komputerowym, początkowo dorywczo, później na stałe, obecnie na stanowisku kierownika.
Jako że ta praca interesowała mnie od małego, a do tego po ojcu mam smykałkę do naprawy różnych rzeczy starałem się wykonywać wszelkie naprawy najlepiej jak potrafię i tak aby wytrzymało to jak najdłużej (wymagało to sporo cierpliwości i pomysłów, ale to lubiłem), często udawał się wykonać naprawy tak, że urządzenie działało dłużej niż nowe (np często łamiące się obudowy lenovo, wzmacniało się sztabkami aluminium, mało wydajne chłodzenia przebudowywało się poprawiając przyleganie powierzchni chłodzących, dolutowując dodatkowego heatpipe itp) ale niestety klienci tego nie doceniali (często były opinie, że używam części używanych, że naprawy długą trwają, że w innych serwisach potrafią na następny dzień), tym sposobem coraz częściej robiło się tak jak w innych serwisach, czyli wymieniamy szybko i na nowy element (często ze względu na cenę zamiennik nierzadko gorszej jakości), do tego dochodzi masa klientów którzy rezygnują z naprawy po wielu godzinach siedzenia nad diagnozą (rozumiem, względy ekonomiczne, brak funduszy, ale kiedy ja siedziałem 3 dni aby zdiagnozować sprzęt, klient bezpłatnie odbierał i później zanosił do innego serwisu bo z gotową diagnozą naprawa będzie tańsza) i tym sposobem stopniowo rok rocznie coraz rzadziej coś rzeczywiście się naprawia zamiast wymienia, niestety wymagania klientów i (zwłaszcza) pracodawcy sprawiają że wymarzony kiedyś zawód coraz rzadziej sprawia przyjemność. Zarobki coraz niższe lub w najlepszym wypadku te same, roboty coraz więcej, odpowiedzialność coraz większa, przyjemność z pracy coraz mniejsza...
Obecnie umowa kończy mi się w marcu i prawdopodobnie będę zmieniał branżę co najwyżej hobbystycznie lub dla znajomych wykonując naprawy komputerów.
Również jestem tego samego zdania, mało tego, mnie to osobiście dopadło. Pewnie wyjdzie nieco dłuższy post, więc jak ktoś nie chce to może nie czytać mojej historii.
Studia skończyłem z tytułem inżyniera, nie dla tego że było trudno, tylko dla tego że wg mnie niczego się nie nauczę, podstawy znam, a szczegóły sam będę musiał zgłębić, bo na studiach niczego takiego mi nie wytłumaczą, większość osób przepychała się tylko z semestru na semestr, oby zdobyć papierek, zaś wykładowcy i kadra chętnie przepychała dalej ale tak, aby była konieczność wykupienia maksymalnej liczby punktów (a że życie tak się potoczyło, że musiałem zająć się czymś zarobkowym to już ułatwiło wcześniejsze zakończenie).
Rozpocząłem pracę w serwisie komputerowym, początkowo dorywczo, później na stałe, obecnie na stanowisku kierownika.
Jako że ta praca interesowała mnie od małego, a do tego po ojcu mam smykałkę do naprawy różnych rzeczy starałem się wykonywać wszelkie naprawy najlepiej jak potrafię i tak aby wytrzymało to jak najdłużej (wymagało to sporo cierpliwości i pomysłów, ale to lubiłem), często udawał się wykonać naprawy tak, że urządzenie działało dłużej niż nowe (np często łamiące się obudowy lenovo, wzmacniało się sztabkami aluminium, mało wydajne chłodzenia przebudowywało się poprawiając przyleganie powierzchni chłodzących, dolutowując dodatkowego heatpipe itp) ale niestety klienci tego nie doceniali (często były opinie, że używam części używanych, że naprawy długą trwają, że w innych serwisach potrafią na następny dzień), tym sposobem coraz częściej robiło się tak jak w innych serwisach, czyli wymieniamy szybko i na nowy element (często ze względu na cenę zamiennik nierzadko gorszej jakości), do tego dochodzi masa klientów którzy rezygnują z naprawy po wielu godzinach siedzenia nad diagnozą (rozumiem, względy ekonomiczne, brak funduszy, ale kiedy ja siedziałem 3 dni aby zdiagnozować sprzęt, klient bezpłatnie odbierał i później zanosił do innego serwisu bo z gotową diagnozą naprawa będzie tańsza) i tym sposobem stopniowo rok rocznie coraz rzadziej coś rzeczywiście się naprawia zamiast wymienia, niestety wymagania klientów i (zwłaszcza) pracodawcy sprawiają że wymarzony kiedyś zawód coraz rzadziej sprawia przyjemność. Zarobki coraz niższe lub w najlepszym wypadku te same, roboty coraz więcej, odpowiedzialność coraz większa, przyjemność z pracy coraz mniejsza...
Obecnie umowa kończy mi się w marcu i prawdopodobnie będę zmieniał branżę co najwyżej hobbystycznie lub dla znajomych wykonując naprawy komputerów.
): 
No cóż, mi brakuje jeszcze "trochę" do 30, ale dobija mnie fakt, że tak ciężko o zrozumienie w tym temacie co odbiera motywację do walki z bylejakością. No bo jak tu z czymś walczyć bez wsparcia ogółu, który sam się przyczynia do takiego stanu rzeczy... Może jednak jest nas więcej, tylko źle dotychczas trafiałem. Chciałbym wierzyć, że jeszcze komuś zależy na satysfakcji z dobrze wykonanej pracy, czy to zawodowej czy jakiejkolwiek innej. To wspaniałe uczucie gdy po wielu godzinach spędzonych w warsztacie rodzi się coś, co działa zgodnie z oczekiwaniami, nawet jeśli efekty nie są wyjątkowo spektakularne. Chyba coraz mniej osób to odczuwa.
nerwy zmarnujesz-lepiej zajmować się swoim i robić to dobrze, bo ludzi nie zmienisz. U mnie w regionie już teraz jest deficyt pracowników myślących. Dwa lata temu za 12zł/h można było przebierać w ludziach, teraz 15-16 i pracodawcy się biją o dobrego pracownika, skończyły się maratony od rana do późnego wieczora itd. 
