Dioda XR-E@1A. Oczywiście ekspozycja ostro "skręcona" - ISO200, F/11, 1/125s
Zajadę do domu i zobaczę co będzie z XM-L, ale chyba szykuje się niezły thrower
Dioda + obiektyw
Dioda + obiektyw
Z ciekawości skierowałem światło z latarki w stary radziecki obiektyw Jupiter 200/f4. Po drobnej korekcji pierścieniem ostrości na ścianie uzyskałem coś takiego
Dioda XR-E@1A. Oczywiście ekspozycja ostro "skręcona" - ISO200, F/11, 1/125s
Zajadę do domu i zobaczę co będzie z XM-L, ale chyba szykuje się niezły thrower
Dioda XR-E@1A. Oczywiście ekspozycja ostro "skręcona" - ISO200, F/11, 1/125s
Zajadę do domu i zobaczę co będzie z XM-L, ale chyba szykuje się niezły thrower
i rzeczywiście thrower jest z tego całkiem całkiem 
Odległość od ściany ok 70m
4.0 to pełna dziura w tym obiektywie, a zważając, że to 200mm to całkiem jasne szkiełko.
Dodam, że z XM-L puszczonym na 2,8A efekt jest porażający, a psy w okolicy zaczynają szczekać bez powodu
Kółeczko wyszło, bo pewnie nie zastosowałeś optyki poza obiektywem. Tutaj dochodzi jeszcze normalny reflektor.
Dodam, że z XM-L puszczonym na 2,8A efekt jest porażający, a psy w okolicy zaczynają szczekać bez powodu
Kółeczko wyszło, bo pewnie nie zastosowałeś optyki poza obiektywem. Tutaj dochodzi jeszcze normalny reflektor.
No to wszystko jasne 
.
Wiem, jaka jest pełna dziura, ale przeczytałem:
"Dioda XR-E@1A. Oczywiście ekspozycja ostro "skręcona" - ISO200, F/11, 1/125s"
Zastanowił mnie ów pierścień od reflektora i szukałem przyczyny.
U siebie bawiłem się diodką 120 stopni bez dodatków optycznych,
co wysyłało do przodu tylko małą część światła, a reszta "grzała tubus".
Chodzi mi po głowie układ na soczewce asferycznej i być może
jakiejś dodatkowej korekcie dla uzyskania właściwej dla Jupitera
zbieżności wiązki świetlnej. Wtedy można myśleć już o konkretnych diodach.
Podczas prób w ciemności Jupiter był widoczny praktycznie tylko
od frontu, gdy główna wiązka zaczynała świecić po oczach.
Bardzo mi się to spodobało.
Fajny musiałby być efekt z n.p. MTO 1000...
Na badziewnej diodzie 3W i samej soczewce asferycznej udało mi się
podświetlić chmury na wysokości 300-350m, więc porządna
dioda z solidną optyką musi robić fajne wrażenie.
.Wiem, jaka jest pełna dziura, ale przeczytałem:
"Dioda XR-E@1A. Oczywiście ekspozycja ostro "skręcona" - ISO200, F/11, 1/125s"
Zastanowił mnie ów pierścień od reflektora i szukałem przyczyny
.U siebie bawiłem się diodką 120 stopni bez dodatków optycznych,
co wysyłało do przodu tylko małą część światła, a reszta "grzała tubus".
Chodzi mi po głowie układ na soczewce asferycznej i być może
jakiejś dodatkowej korekcie dla uzyskania właściwej dla Jupitera
zbieżności wiązki świetlnej. Wtedy można myśleć już o konkretnych diodach.
Podczas prób w ciemności Jupiter był widoczny praktycznie tylko
od frontu, gdy główna wiązka zaczynała świecić po oczach.
Bardzo mi się to spodobało
.Fajny musiałby być efekt z n.p. MTO 1000...
Na badziewnej diodzie 3W i samej soczewce asferycznej udało mi się
podświetlić chmury na wysokości 300-350m, więc porządna
dioda z solidną optyką musi robić fajne wrażenie.
Pomysł interesujący, tylko ciekawe na ile przydatny.
+ ciekawe doświadczenie
+ możliwość łatwej wymiany optyki przy podejściu systemowym
+ nawet najgorsze badziewia fotograficzne będą miały
rewelacyjne parametry optyczne (poza światłem) przy wykorzystaniu
do celów oświetleniowych
+ zwiększy się być może wykorzystanie posiadanej graciarni
- waga
- mobilność zestawu
Na początek wystarczy
Efektu jestem oczywiście ciekaw.
PS
Jest właśnie na Allegro Jupiter 21m (82 zł z przesyłką)
+ ciekawe doświadczenie
+ możliwość łatwej wymiany optyki przy podejściu systemowym
+ nawet najgorsze badziewia fotograficzne będą miały
rewelacyjne parametry optyczne (poza światłem) przy wykorzystaniu
do celów oświetleniowych
+ zwiększy się być może wykorzystanie posiadanej graciarni
- waga
- mobilność zestawu
Na początek wystarczy
Efektu jestem oczywiście ciekaw.
PS
Jest właśnie na Allegro Jupiter 21m (82 zł z przesyłką)
Waga, waga, waga. Główny problem, bo jupiter waży koło kilograma. Mając warsztat, bądź znajomości to dorobienie odpowiedniej przejściówki (wkręcanej np. w miejsce koronki taktycznej) a z drugiej strony gwint M42 nie sprawi trudności. Dodatkowo ustawiając ostrość pierścieniem, możemy ogniskować wiązkę na dowolnie oddalone przedmioty.
Nie bez powodu wymieniłem wady i zalety (nie wszystkie).
Dobrze jest zdawać sobie z nich sprawę, aby można było
niektóre w trakcie konstruowania eleminować lub wykorzystać.
M42 jest chyba optymalnym systemem w tej dziedzinie.
Waga oczywiście jest problemem, ale czy największym...?
Jupiter i tak się nie nadaje na latarkę spacerową, a Helios
to przy nim pikuś (gdyby zastąpić Jupka).
MZ waga jest wadą, lecz nie drastyczną.
Tylko czy jest sens używania Heliosa...? Myślę, że
sama asferyczna w tym przypadku wystarczy.
Dobrze takie rzeczy przemyśleć przed konstruowaniem.
Sens kombinowania pojawia się od 150-200mm w górę,
ew. jakiś fajny zoom, ale z tym się w m42 nie zaszaleje.
Na początek przyda się poglądowy rysunek optyki wstępnej
(przygotowawczej) z regulacją kąta zbieżności, aby można
było zróżnicowane obiektywy testować. Należy pamiętać,
że obiektyy o różnych ogniskowych mają optykę oddaloną
w różnym stopniu od płaszczyzny, na którą rzutują obraz.
Wymaga to pewnej elastyczności.
Wszelkie pomysły i uwagi mile widziane.
Ze swojej strony cudów nie obiecuję, ponieważ mam już 2 latarki
własnej konstrukcji, a tylko jednej regularnie używam (o słabszym
ogniskowaniu), ale mogę czasem coś podpowiedzieć.
Na zachętę bonus dla marzycieli:
Nikkor 300/2
Niby tylko 300mm, jednak jasność robi swoje.
Nikkor 2000/11
Kąt widzenia 1.1 stopnia. Ciemno trochę, ale ten dystans...
Dobrze jest zdawać sobie z nich sprawę, aby można było
niektóre w trakcie konstruowania eleminować lub wykorzystać.
M42 jest chyba optymalnym systemem w tej dziedzinie.
Waga oczywiście jest problemem, ale czy największym...?
Jupiter i tak się nie nadaje na latarkę spacerową, a Helios
to przy nim pikuś (gdyby zastąpić Jupka).
MZ waga jest wadą, lecz nie drastyczną.
Tylko czy jest sens używania Heliosa...? Myślę, że
sama asferyczna w tym przypadku wystarczy.
Dobrze takie rzeczy przemyśleć przed konstruowaniem.
Sens kombinowania pojawia się od 150-200mm w górę,
ew. jakiś fajny zoom, ale z tym się w m42 nie zaszaleje.
Na początek przyda się poglądowy rysunek optyki wstępnej
(przygotowawczej) z regulacją kąta zbieżności, aby można
było zróżnicowane obiektywy testować. Należy pamiętać,
że obiektyy o różnych ogniskowych mają optykę oddaloną
w różnym stopniu od płaszczyzny, na którą rzutują obraz.
Wymaga to pewnej elastyczności.
Wszelkie pomysły i uwagi mile widziane.
Ze swojej strony cudów nie obiecuję, ponieważ mam już 2 latarki
własnej konstrukcji, a tylko jednej regularnie używam (o słabszym
ogniskowaniu), ale mogę czasem coś podpowiedzieć.
Na zachętę bonus dla marzycieli:
Nikkor 300/2
Niby tylko 300mm, jednak jasność robi swoje.
Nikkor 2000/11
Kąt widzenia 1.1 stopnia. Ciemno trochę, ale ten dystans...
Nikkor średnicy wiadra... piękne
Sterownik extended v3.5 HE <klik>
Instrukcje sterowników w PDF <klik>
kontakt: info(at)krypton(dot)pl
(podstawić @ i . w stosowne miejsca)
Instrukcje sterowników w PDF <klik>
kontakt: info(at)krypton(dot)pl
(podstawić @ i . w stosowne miejsca)